Havelock North

Eenmaal aangekomen in Havelock North, een goede reis er naar toe gehad, kregen wij ons eigen huisje. Een leuk houten chalet met een buitenbad. In de tuin hadden wij ondermeer olijfbomen. Op het erf liepen ook eenden, schapen en kippen. Die kippen kregen natuurlijk tijdens ons verblijf extra aandacht, en eten, van Jip. Iedere ochtend en avond ging Jip even kijken of de kippen nog een ei gelegd hadden. Soms kwam hij wel met 3 eieren terug. Op een dag had hij de kippen wat extra voer gegeven. De eigenaar gaf eigenlijk alle etensresten aan de kippen maar had ook brokkenvoer dat ergens in zijn schuur in een ton stond. Die had hij 1 keer laten zien. Dit was natuurlijk 1 x te veel, Jip had wel 10 emmers brokkenvoer op een avond bij de kippen gestrooid. Zijn beredenering was dat dan alle kippen vannacht 5 eieren zouden leggen. Gelukkig was de eigenaar niet boos, hij kon er wel om lachen. In de omgeving zijn diverse wijnboerderijen en appelboomgaarden. Mobiele communicatie was er bijna niet, vandaar nu pas ons volgende verhaal. Op vrijdag had ik een starttijd op Cape Kidnappers. Ik wilde graag op tijd zijn want op deze bijzondere baan wilde ik me goed voorbereiden. Dus gingen we ruim op tijd ernaar toe. Eenmaal de juiste afslag gevonden, sta je voor een hek met intercom. Ik heb ons netjes aangemeld en het hek ging open. Komen we aan de rond van een bos en volgen we de weg, na ongeveer een kilometer zien we een bordje, golfcourse 8 km. Onderweg zien we schapen, runderen, bomen, riviertjes etc. Halverwege gaat er ook nog eens een automatisch hek open en dicht met een extra veerooster. Alles waar je aan denkt bij een golfbaan is er niet te zien. Maar we vervolgen onze weg met gezonde spanning en uiteindelijk worden we beloond met een bordje "bag drop off". Even terug gereden om de auto te parkeren. Op weg naar het clubhuis zag je de driving range liggen. De ballen waren gestapeld als piramides. Ik voelde me al bijna een pro. Een heel mooi clubhuis, nou ja clubhuis. Het is een gebouw waar de caddiemaster, bar, kleedkamer en proshop zich bevonden. Het is namelijk geen club, er is 1 eigenaar en iedereen die wil spelen moet gewoon greenfee betalen. Ik was die dag een van de 23 spelers. Ik kreeg mijn huurclubs te zien, mooie clubs van volgens mij geen jaar oud. Ik heb eerst met Chantal en Jip wat gedronken voordat ik naar de driving range ging. De driving range is natuurlijk niet op van de lullige matten, en zoals ik eerder beschreven heb hoefde ik de ballen niet met een token uit een apparaat te halen maar deze lagen netjes in de vorm van 2 piramides per afslagplaats klaar. Chantal en Jip gingen wat anders doen toen ik starte op hole 1. Mijn caddie zou het zwaar krijgen, men vroeg aan mij of ik een handicart wilde maar deze bedankte ik zeer vriendelijk. Je wilt natuurlijk extra lang genieten van deze baan. Een heel mooie baan, vaak uitzicht naar of over the Pacific. Het begon prima, na 3 holes +2. En nog geen bal kwijt. Al die verhalen van je hebt heel veel ballen nodig, tssss. Op hole 7 ging het mis, een 9. Natuurlijk een bal in de rough en daar kom je niet zo makkelijk uit. Na hole 9 stond er een heerlijke salade voor me klaar, men had voordat ik startte gevraagd of ik iets wilde eten na 9 holes. Goed geregeld dus. Op naar hole 10. Lekker gelopen en ik kan het heus wel aan. Dat lopen vergaat mij ook prima. Jammer genoeg kon ik geen birdie noteren deze ronde. Gelukkig wel 2 parren en uiteindelijk was ik 3 ballen kwijtgeraakt. Ik vond er wel 9. De meeste waren Titleist pro v1. Ook die cracks raken dus genoeg ballen kwijt. Na binnenkomst heb ik een heerlijk ijskoud flesje Heineken gedronken. En had ik ondanks mijn score van 94 slagen een voldaan gevoel. Nadat ik nog wat gekocht had in de proshop en op weg naar ons eenvoudige houten chalet voelde ik me geen pro meer. Mijn bankrekening was een stuk geslonken in plaats van toegenomen maar ik ben wel een onvergetelijke ervaring rijker. De volgende dag lekker uitgeslapen en daarna op weg naar splash planet. Een waterparadis met veel attracties er omheen. Geweldig voor Jip. Hij had het super naar zijn zin en zelfs ik ben meer dan eens in het water geweest. Ook ben ik met Jip weer gaan mini-golfen. Dit keer geen hole in one, maar wel heel erg leuk weer. In het park had ik af en toe het idee dat ik Amerika zat, wat een dikke mensen heb je hier zeg. Echt vies gewoon. Lekker op weg naar ons huisje en heerlijk geslapen. Vanmorgen een stukje heerlijk, door de eigenaresse, zelfgebakken brood gegeten. Auto verder ingepakt en gedag gezegd. Onze 3 nachten op deze plaats zitten er weer op. Op weg naar Rotorua. Onderweg even bij Lake Taupo gestopt. Je kon hier proberen om 10.000 dollar te verdienen. Je had er 18 kansen voor slechts 15 dollar. Het enige dat je moest doen was een hole in one slaan. De hole lag op een drijvend ponton op ongeveer 110 meter. Helaas geen prijs. Onze weg vervolgd. Ook nog gestopt bij een glasblazerij. Mooi om te zien hoe zij dit doen. Uiteindelijk zijn we nu op onze bestemming aangekomen. En hebben we weer internet. Morgen volgt er dus weer een stuk(je).